Węgierskie, znane również jako karty Tell, cieszą się niezwykłą popularnością. Możemy grać w wiele wspaniałych gier z tymi kartami, a zarówno młodsze, jak i starsze pokolenia znajdą dla siebie odpowiednie gry o różnym stopniu trudności i stylu
Historia kart doprowadziła do powstania wielu legend, jednak najbliższa prawdy jest ta, że istniały one już przed rewolucją 1848 roku, ale postacie widoczne na kartach zostały zaczerpnięte z dramatu o nazwie Wilhelm Tell, aby uniknąć politycznych konotacji i ewentualnej cenzury. Nazwa twórcy widnieje na karcie mak VII: Zu finden bei Joseph Schneider in Pesth, co wskazuje, że zostały wykonane w Peszcie, jednak dokładny czas nie jest nigdzie podany. W każdym razie, po pojawieniu się, karty stały się niezwykle popularne, a na przestrzeni lat stworzono wiele gier, a ta popularność utrzymuje się do dziś.
Jedną z klasycznych gier związanych z węgierskimi kartami jest zsírozás, której zasady są niezwykle proste, więc można ją opanować w bardzo młodym wieku. Najlepiej grać w nią z czterema graczami, gdzie gracze siedzący naprzeciwko siebie tworzą drużynę. W tej grze wartość kart i ich kolejność nie mają znaczenia. W każdym przypadku pierwsza karta ustala kolor, który można przebić tylko kartą o tej samej wartości lub siódemką. Rundę wygrywa ten, kto ostatni przebił. Celem jest zebranie jak największej liczby dziesiątek i asów.
Inną klasyczną grą jest Snapszer lub Snapszli, w którą można grać w dwóch lub czterech graczy. Podczas gry gracze składają różne deklaracje, które w zasadzie oznaczają zobowiązanie się do zdobycia określonej liczby lew. Deklaracje i lewy przynoszą punkty, które nie mogą być zapisywane, a jedynie liczone w głowie, a gracz, który uważa, że ma 66 punktów, może zakończyć grę deklaracją "Kész" lub "Elég". Jednak jeśli ktoś zapomni zakończyć grę, a zrobi to inny gracz, który również osiągnął 66 punktów, to on zostaje zwycięzcą.
Wreszcie, ale nie mniej ważna, najbardziej znana gra z węgierskimi kartami to ulti lub rabló ulti, którą zazwyczaj gra się w trzech graczy. Celem gry jest zdobycie jak największej liczby punktów w danej rundzie. Gra toczy się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Osoba siedząca po lewej stronie rozdającego podnosi talię, a osoba po prawej zaczyna. Ten, kto zaczyna, ma możliwość pierwszego obejrzenia dwóch kart odwróconych obrazkiem do dołu, zwanych talonem. Podczas gry można licytować się deklaracjami. Gra składa się z dziesięciu rund, po których następuje liczenie punktów, a wygrywa ten, kto ma najwięcej punktów.
