Klasyczne filmy animowane od dziesięcioleci udowadniają swoją popularność, a niemal każde dziecko spotyka się z takimi opowieściami jak Królewna Śnieżka czy Czerwony Kapturek
Najbardziej klasyczne bajki zawdzięczamy takim zbieraczom baśni jak bracia Grimm, Hans Christian Andersen czy Charles Perrault, ale oczywiście w naszym kraju również spotykamy popularnych zbieraczy baśni ludowych, takich jak Benedek Elek, Zelk Zoltán czy Csukás István.
Rodzina Grimm pochodziła z Hesji. Rodzice, Philipp Wilhelm i Dorothea Grimm, mieli sześcioro dzieci. Ich dom rodzinny stał na Freiheitsplatz w Hanau. W 1791 roku ojciec został mianowany urzędnikiem w Steinau, więc się tam przeprowadzili. Jacob studiował prawo na uniwersytecie w Marburgu, jego brat rok później na tym samym kierunku. Jeden z ich nauczycieli, Friedrich Carl von Savigny, pokazał im swoją bibliotekę, dzieła Goethego i Schillera, literaturę romantyczną i pieśni rycerskie. Od 1806 roku bracia Grimm zaczęli zbierać baśnie. W 1810 roku ponownie byli razem w Kassel, a w 1811 roku Jakob wydał swoje pierwsze dzieło o pieśniach rycerskich. Pierwsza książka Wilhelma zawierała stare duńskie baśnie. W latach 1813-1816 wydawali gazetę "Stare niemieckie lasy" z dawnymi niemieckimi baśniami. W 1815 roku wydali drugi tom "Baśni dla dzieci i rodziny". Książkę ilustrował ich brat, Ludwig Emil. Wielkie wydanie baśni doczekało się siedmiu, a mniejsze dziesięciu wydań jeszcze za ich życia. Wydali także stare legendy, które jednak nie były tak popularne jak baśnie. Braciom Grimm zawdzięczamy takie popularne baśnie jak Matka Hulda, Jaś i Małgosia, Muzykanci z Bremy, Śpiąca Królewna czy Kot w butach.
Innym bardzo popularnym zbieraczem baśni jest duński poeta i pisarz Hans Christian Andersen. Ojciec Andersena był biednym szewcem, a po jego śmierci w 1816 roku jedenastoletni chłopiec przerwał naukę i w domu przeczytał wszystkie dostępne sztuki teatralne, w tym dzieła Ludviga Holberga i Williama Szekspira. Nauczył się na pamięć wszystkich dramatów tego ostatniego i odgrywał je swoimi drewnianymi lalkami w stworzonym przez siebie teatrze zabawkowym. W wieku 14 lat Hans Christian Andersen wyjechał do Kopenhagi, aby zostać muzykiem w królewskim teatrze. Dzięki wsparciu dyrekcji teatru i króla Fryderyka VI w latach 1822-1828 uczęszczał do szkoły łacińskiej, a następnie na uniwersytet. Opierał się na duńskich, niemieckich i greckich legendach, faktach historycznych, wierzeniach ludowych oraz literackich ruchach swojej epoki. Jego opowieści to najważniejsze baśnie epoki biedermeier, dziś znane niemal w każdym kraju na świecie. Jego słynne baśnie to: Dziewczynka z zapałkami, Krzesiwo, Brzydkie kaczątko, Mała syrenka, Niezłomny ołowiany żołnierzyk, Królowa Śniegu czy Nowe szaty cesarza.
Trzecim popularnym międzynarodowym zbieraczem baśni jest francuski pisarz Charles Perrault. Porzucił karierę prawniczą, aby zająć się literaturą. W 1664 roku pomógł Colbertowi w założeniu Francuskiej Akademii Pięknych Sztuk, której został bibliotekarzem. W 1671 roku został członkiem Francuskiej Akademii, a później głównym inspektorem budynków królewskich. Jego wiersz odczytany w Akademii w 1687 roku, "Le siècle de Louis le Grand", wywołał gorącą debatę, w której przegrał, bezskutecznie próbując umniejszyć literaturę starożytną na rzecz nowoczesnej. Jego największą zasługą było zebranie legend: Bajki Babci Gąski, Śpiąca Królewna czy Kot w butach.
Oczywiście w naszym kraju również mamy wielkich zbieraczy baśni, spośród których wyróżnia się węgierski dziennikarz, pisarz, poseł Benedek Elek, wielki opowiadacz baśni. Benedek Elek studiował filozofię w Székelyudvarhely, a następnie w Budapeszcie. W czasach studenckich wyruszył na wyprawę etnograficzną z Sebesi Jóbbem. Został dziennikarzem: pracował jako współpracownik "Budapesti Hírlap" i innych gazet. W 1887 roku został wybrany posłem z okręgu Nagyajta. Pełnił tę funkcję do 1892 roku. Przez pewien czas był członkiem Partii Liberalnej, a następnie dołączył do Partii Narodowej. W swoich przemówieniach w parlamencie zajmował się literaturą młodzieżową, poezją ludową i językiem ludowym oraz kwestiami edukacji publicznej. Benedek Elekowi zawdzięczamy takie popularne węgierskie baśnie jak Złotowłosa owieczka, Król Maciej i stary oracz czy Uderz, uderz, laseczko!
Ci wspaniali pisarze baśni dostarczają dzieciom wspaniałych przeżyć, a baśnie już dawno przeszły próbę czasu, więc możesz być pewien, że nie zawiodą.
