Diapozytyw i projektor stały się popularne w połowie XX wieku, szczególnie w edukacji i rozrywce. Diapozytyw to format zawierający małe, przezroczyste obrazy, które można wyświetlać na ścianie lub ekranie za pomocą projektora
Projektor to urządzenie optyczne, które za pomocą źródła światła, soczewek i mechanizmu powiększa i wyświetla obrazy znajdujące się na diapozytywie.
Technologia diapozytywów zaczęła się rozwijać pod koniec XIX wieku, ale naprawdę rozpowszechniła się w latach 20. i 30. XX wieku. Początkowo używano ich do celów edukacyjnych, ponieważ umożliwiały nauczycielom wizualne ilustrowanie materiału dydaktycznego. Po II wojnie światowej popularność diapozytywów wzrosła, szczególnie w rozrywce rodzinnej i społecznościowej. Projektor zasadniczo wykorzystuje silne źródło światła, przez które obrazy diapozytywów są wyświetlane za pomocą systemu soczewek. Diapozytywy mają zazwyczaj rozmiar 35 mm lub mniejszy i można je umieszczać między źródłem światła a soczewkami za pomocą mechanizmu obrotowego lub przesuwnego.Na Węgrzech produkcja diapozytywów odegrała znaczącą rolę w dziedzinie edukacji wizualnej i rozrywki. Pierwsze węgierskie diapozytywy powstały w latach 50. XX wieku, kiedy wprowadzono projektory do szkół w celu modernizacji edukacji. Wśród węgierskich diapozytywów można znaleźć wiele klasycznych bajek, adaptacji literackich i materiałów edukacyjnych. Głównym producentem była Wytwórnia Diapozytywów, która kładła nacisk na artystyczne ilustracje i wysoką jakość wykonania. W latach 60. i 70. XX wieku diapozytywy stały się popularne również w węgierskich domach, często wyświetlano je podczas rodzinnych wieczorów zarówno dzieciom, jak i dorosłym.Kombinacja projektora i diapozytywu umożliwiła nową formę opowiadania historii, która była bardziej interaktywna niż czytanie książek, a jednocześnie nie wymagała tak skomplikowanej technologii jak film. Projekcja diapozytywów tworzyła wyjątkową atmosferę, wspólne doświadczenie i obrazy w żywych kolorach zachwycały wszystkie pokolenia. Szczególny urok węgierskich diapozytywów polegał na tym, że często tworzyli je znani artyści i graficy, a historie często opierały się na węgierskich bajkach ludowych lub klasycznych dziełach literackich.Diapozytyw i projektor stały się dziś nostalgicznym wspomnieniem, ale ich popularność przetrwała w erze cyfrowej dzięki zainteresowaniu retro i szacunkowi dla tradycyjnych wartości. Nadal istnieją społeczności i kolekcjonerzy, którzy pielęgnują tę kulturę i od czasu do czasu organizują projekcje diapozytywów, gdzie stare ulubione ożywają. Węgierska produkcja diapozytywów była więc nie tylko kluczowym elementem pewnej epoki, ale miała trwały wpływ na edukację wizualną i doświadczenia wspólnotowe.
